| 1 |
 |
“...bezitten als regel zoo weinig, dat verhaal van schade-
vergoeding op hen niet mogelijk is. Het zal hun in dat geval
praktisch vrijstaan om naar gelang van hun luimen hun contract
na te komen en het opgegeven wei'k te verrichten of niet.
Bij de overweging van het onderwerp deed de wenschelijk-
heid zich gevoelen om contractbreuk niet alleen van ingevoerde
werklieden, doch ook van inheemsche arbeiders strafbaar te
stellen. Het is immers sinds lang een behoefte, om de over
het algemeen vrij wel insolvente werknemers door andere
middelen tot hun plicht, waartegenover zij vrij wel onver-
schillig staan, tot nakoming van datgene, waartoe zij zich ver-
bonden hebben, te brengen, dan langs den weg van schade-
vergoeding; immers, waar niets is verliest de keizer zijn recht.
Ook komt het dikwijls voor, dat een ambachtsman het
maken van een zeker voorwerp op zich neemt, als regel zelfs
voorschot krijgt, en wanneer het er op aankomt, noch het
voorwerp levert noch het geld terugbetaalt. De werkgever
wmrdt...”
|
|
