Your search within this document for 'tam' resulted in two matching pages.
1

“...maar in ee:i defixiitievren'onLe^roe- . Reedb is daar na lange en moeizame voorbereiding in Aoril en Mei van hst vorig jaar in xNederland een Ronde Tafel LnJeranti^ voor Snnkirhr^^ op niets uit. Suriname wil wel deel van het a?m daaraan verbonden zoals een een blokk!ndon! ?p ban aan een boom, maar zoals een blom in !it e n Ir maar dat helemaal los zit en dat je er zo weer uit kunt halen. De grote moeiliikheid is dat s!riSmrSr II"" ^ )_^oninkrijk geen blokkendoos wil maken en ^p rr J^^b als een tam aan de Nederlandse boom wil zitten. De meer dan twee jaar, die nu al verloren zijn ^egaan sinas omrrrtrrnr'''' autonomie hebben, heeft Nederland gebruikt dan dP ^boor wij meer bij elkaar zouden blijven b^m^Ln taa!rr een blokkendoos en minder dan een tak aan een er rrrrf on^^^^b waxmeer Suriname in deahokLndoos willijn. dpf r^^^'^b.ien zal het sommigen onzer lezers vreemd voorkom n zijn lirdLfblok-in-een-bloheAdooa- n44pl? m= flaarom lievier de definitieve autonomie jaranlanp- sr^n dps K? een met...”
2

“...stil in een hoekje, steeds tracht- end met zijn handjes v^ater te scheppen. De volgende avond was het dood. kater, toen de savanne zich aan weerszijden van de rivier uitstrekte, wilden de indianen liever niet verder gaan. Ik stuurde Ibbi terug naar het basiskamp en samen met mijn as - sistent ging net verder. De volgende dag wilden we de Morre Grande, een berg op de grens tussen Suriname en Brazili onder- zoeken, Hiertoe liepen we die dag 18 km door de savanne. Het wild was hier uitzonderlijk tam. Herten konden we tot op 20 m naderbij lokken en in een moerassig gedeelte, begroeid met hoog gras sloegen ons plotseling de kluiten modder om de oren, toen een tapir het op een afstand van 5 m toch maar beter vond te vluchten, 's Avonds zette de grote regentijd in met een he- vig onweer en de daarop volgende dagen waren we geen moment meer droog* Toen we het basiskamp bereikten bleek een deel van de expeditie al op weg naar de rivier, waar de boten op ons wacht- ten voor de terugreis. Met minimale...”