1 |
 |
“... e jioe dici. Ni
mi mes, koe tin mas dia den mundoe
koe bo, no a weita tal phara.
Piek bir, pluma brde coe corr,
ta ki animal esaki por ta ? Wel,
mi ta tira bo, pa mi weita bo di
acerca.
Ai no, Papa, no tir, ta picar;
e ta moenstra un bestia mansoe.
Mi kier, koe hende por coh coe
mn. Weita koe Papa por coh
pa mi.
Wel, koe ta pa coh coe mn,
ta bo mes lo coh; ami si no ta
boeta mn riba bestia koe mi no
conoce.
Ai Papa, coh pa mi. Toer es
tem ai e lra a. keda para ketoe
coe su cabez un banda, kinipiendo
wowo. Porfin tata a decidi di
cohe e phara pa e jioe. El a boeta
su scpet abao, i a coeminza subi
e paloe poco-poco, te alafln el a
jega dilanti di e lra, masb admir
pasobra el no kier a boela. Lra
a keda weit duroe den su cara, i
tabata bek un pia-un pia. Asina
e jaagd a saca su mn ta bai
cohe e phara, e lra a abri su
boca anchoe i a coeminza papia:
Lorito real para Espana y Por-
tugal.
E jaagd a spanta di morto. El
a kita su sombr i a bisa e lra :
Dispensa mi, mi cabaljero, mi a
weita bo...”
|
|