Your search within this document for 'mag' resulted in 35 matching pages.
 
1

“...DE NEEF VAN CURACAO. I. KARIKATUREN. Tk kan mij niet begrijpen, baas, hoe.gij dat den ganfchen dag uithoudt, fprak Jan van der. Stap een voormalig Hollandsch koopvaardij-kapi* tein, tot den Heer Rnuppei.busch zijnen kleer- maker, terwijl deze hem de maat voor een nieuwen manteljas nam. Wat bedoelt Ed., als ik mag vragen? hernam de beleefde man. Wel! dat heidensch leven daar boven. Wat beduidt dat getier? Het is of zij den ganfchen bol dditr kort en klein Haan. A o Hel...”
2

“...* DE NEEF VAN CURASAO. it o He! dat is nog maar een klein ftaal. Neen! dan moest UEd. het, verleden zondag avond, eens hebben bijgewoond: toen bleven de lieden op ftraat voor de deur Haan. Maar wat is dat dar. toch voor een fatans- n geweld? Zulk vloeken heb ik nooit op een oor- logfchip gehoord. Het is mijn zoon jojakim, om UEd. te die- nen, met onzen boekhouder, den Heer Osse- poot. < V 3, Wel baas! dan beklaag ik u in mijne ziel. ,3 He!? Mag ik vragen, hoe zoo? Dat gij zulk een jeneverlap van een zoon hebt. Hoor mij zulk een vent eens brullen en aangaan! Jeneverlap ? ? .... Hoe meent UEd. dat ? Wat hagel! baas, welk mensch die nuchter is, houdt dus huis ? Het is, op mijne eer! of er een hoop dronken matrozen den kreupelen waard flaat. Ik bemerk, ik bemerk het al. UEd. hebt mij niet wel begrepen.... Zoo ? Is de arme duivel dan mogelijk niet wel bij het hoofd ? Ha! hi! ha! UEd. doet mij waarlijk lagchen. Nu geloof ik, dat UEd. er een weinig kortswijl onder...”
3

“...DE NEEF VAN CURASAO. 9 ty Sakkerloot! baas, wat moet er van zulk een liederlijken knaap eindelijk worden ? Ha! ha! UEd. maakt het waarlijk wat erg. Doch ik bemerk wel, UEd. begrijpt dit alles zoo niet. Nu! dat is tot daaraan toe. Maar voor onzen Jojakim behoeven wij geene zorg te dra- gen. Men mag zeggen wat men wil, verdienden komen altijd, aan den man. Och, mijn goede baas! denk niet, omdat ik dit zoo zeg, dat ik u de wet wil dellen, hoe gij met uwen jongen leven moet. Neen, man! al ben ik zelf kinderloos, zie! zoo wensch ik toch met hart en ziel dat gij nog vreugde aan hem moogt beleven. En heb ik mij misfchien wat kras over hem uitgelaten, houd mij dat ten goede! wij zeelieden nemen eenwoo.rd zoonaauw nit.... Geene zwarigheid! geene zwarigheid, Heer kapitein! Aan UEd, en uws gelijken, die met die zaken minder bekend zijt, is dit toe te ge-. ven, ik zeg altijd: onbekend zondigt niet. Maar daar hebt gij dien lapzalver, hier vlak over in de apotheek, dat noemt zich...”
4

“...f 34 DE NEEF VAN CURASAO. ,, als ik het zeggen mag, al weder eene vrucht van dat onzalig denken. Wie niet denkt, red- kavelt niet, maakt geene tegenwerpingen laat j, zich welgevallen, dat anderen voor hem den- ,*, ken. Maar, hedendaags, denkt alles. Dat ,, zijn de gevolgen van uwe fraaije verlichting, ,, van uwen voortgang in zedelijke befchaving, ,, van uwe vordering in menfchelijkheid! De ,, kruijer in zijn pothuis wil thans denken! de fchoenpoetfr, de uijenboer elk is wijsgeer! ,, een ellendige wisfel-jood fpreekt van beginfelen, van denkwijze! ,, Mijn waarde Heer Ossepoot 1 fpralt de no- taris, die wegens overeenftemming van gevoelens, den boekhouder innig begon hoog te achten. ,, Zoudt UEd. het gelooven: mijn minfte klerk durft zich aan te matigen u te zeggen, ik ben mensch! Wat zijn dat voor zotte herfenfehim- ,, men! wat is dat voor wildzang! Dat zijn van die verwoestende denkbeelden, mijnheer! die alle maatfehappelijke orde in het ' eind zouden omver ftooten. Dat is...”
5

“...D NEEF VAN CURASAO. 4* Heer Knuppelbusch die als een verftandig man altijd met de rijzende partij naar omhoog ging, er op volgen. Tot de keukenmeid toe hebt gij aan het lezen geholpen. Op den winkel gaat gij mijne ,, knechts verzen voorlezen, en hen daarmede uren ,, lang van hun werk houden.... Stop, flop als het u gelieft, mijnheer Knup- pelbusch viel de beklaagde zijnen befchul- diger in de rede: Dat mag ten minde veertien dagen geleden zijn, toen gij mij dit zaagt doen. Maar, mijnheer! ik krijg mijne jaren; men dien- de, op zekeren leeftijd, tot vaste beginfelen te zijn gekomen, zich een vast ftelfel te hebben gekozen.... enfin, mijnheer 1 er zijn dikwijls geheime fpringveren, die op onze keuze, een beflisfenden invloed oefenen.... enfin, mijnbeer Knuppelbusch er bevinden zich vaak verbor- gene, onzigtbare draden, waaraan wij ons weef- fel vast fpinnen.....* Ha, ha! fprak Jufvrouw Gronne die wel zag hoe laat het met den Heer Ossepoot was; terwijl zij met een zegevierend*...”
6

“...hernam van der Stap en riep naar achter: ,, Robbetje geef mij mijnen duffel eens aan ! Robbij kwam met den blaauwen peijekker. Dare isfe de peijekkre, Kappetein! Is er tabak in mijne doos en een flok rum in de flesch? vroeg van der Stap, Ja, Kappetein! ze bebbe er in gedaan, Gij kunt uwe tabaksdoos wel te huis laten, fprak Prouwelman. Want daar wordt toch in den (chouwburg niet gerookt. Er zal toch, hoop ik, wel een ftuk van eene kombuis of koffijkamer zijn, hernam van der Stap. ,, Dat mag de fatan anders uithouden, dddr den geheelen avond zonder eene pijp te liggen, De beide vrienden begaven zich met robbetje op weg, om den liefhebberij-fchouwburg in de Vinkenbuurt te bereiken. Eene poos, nadat zij vertrokken waren, kwam de toeflede, waarmede Prouwelmans vrouw en behuwdzuster werden afgehaald. Mijn man heeft u voorzeker gezegd waar 99 Wij...”
7

“...64 bE NEEF VAN CURASAO. De fleper gehoorzaamde. Al zijn dagen! Weldra Vernam men, dat er dezen avond, in den fchouwburg gene vertoning wrd gegveri. Of Jufvrouw ProuWlman hoog of laag fprong: Zij moest met hare zuster tot het befluit komen, om langs denzelfden weg naar huis terug te keeren. Dat is weder een grapje van onzen Ba- rend fprak hare zuster, grimlagchende. Mijn man mag met zulke grappen wel te huis i, blijven! hernam des fturmans vrouw, vrij gemelijk. lk heb oVer de Zeuwfche 'rijksdaal- der, alleen bij dien kokebakker iiitgegeven. Zeide ik het niet, Jufvrouw! dat ze bij de j, hand moeten zijn, di mij voor het lapje wil- len houden? fprak de fleper, om wendende. Hij legde de zweep er Over; en draafde er eens bakker op doof. De kekebakker bevond zich juist in zijn voor- huis, toen de flede, die nu weder haren ouden flakkengang ging, in de terugker zijne deur voor- bij toog. Ziet gij wel, mijnheer 1 zeide hem de win- keldochter: dat die goede Jufvrouwen verkeerd ,, onderrigt...”
8

“...Stap; en vroeg toen aan zijnen vriend: Ei lieve, Barend! wat Haat daar- op dat gefchilderde vloerzeil te lezen? Vloerzeil?... Waar ? Ja! of fcherm: hoe heet het ding, dat daar uitgefpannen hangt? Mijnheer bedoelt eigenlijk de tooneelgordijn, Fprak iemand, die het woord opvatte. Er Haat dit vierregelig versje op: Deze achtbre tempel zij der kunstmin toegewijd! Hier huldigt men de deugd; hier (laat de tweedragt buiten. De vriendfchap kroont verdiende en weert den vuigen nijd. Hier mag men tabak rooken, noch vechten, noch fluiten 1 Wel vervloekt l dat is eervergeten Ipotternij !l zegt...”
9

“...DE NEEF VAN CURASAO. 75 ,, Mijn hemel! het is nog geene zes jaren geleden, dat wij malkander te Charlestown gefproken hebben. Dat grieft mij in mijne ziel! het was zulk een ronde, vrolijke vent! wij hebben wat grappen aan hem beleefd. Doch. .. lieve Jufvrouw! zijt niet bedroefd! kom, ik mag u ,, niet zoo weemoedig zien. Wij willen immers hopen, dat. onze Eldert het wel heeft; hij was altijd zulk een godvreezend menscli: ik heb hem, in 'mijn leven, geen donder laat ftaan, een zwaarder woord hooren zeggen, noch ooit ,, boven zijn bier gezien. Kom, lieve Juf- vrouw Grqnne wees bedaard.... Maar, daar doet zich het fchelletje hooren. Nog eens. De gordijn gaat andermaal op; en ht "twee- de bedrijf van den Neef van Guadeloupe vangt aan. Die fatanfche fleper! gromt Prouwelman , die nu de komst zijner vrouw en zuster opgeeft. De wijven mogen, met dat regenachtig weder, wel aan wal gebleven zijn, zgt Kapitein van der Stap. De beide vrienden, gelijk ook RobbetJe en de overige toefchouwers...”
10

“...van eene andere zijde. Zet her dan photten bonder, om t whater hop te fangen! gelast de voorzittende beduur- der. Ja wel, Mijnheer von Meseritz gij moogt nog wel met potten aankomen. Het baat niet! de fchroomelijke lekkaadje neemt hand over hand toe: er is geen doppen aan. Het raadzaamst is maar, dat de toefchouwers een weinig van plaats veranderen, ten einde zich voor den indroomenden regen te beveiligen. Na eenige verpoozing neemt het derde of laatde bedrijf eenen aanvang. Bravo, bravo! z mag ik het hebben!roept Kapitein van der Stap bij eiken trek, waarmede Vanglenne, in de laatde tooneelen des derden be- drijfs, Mijnheer en Mevrouw Dortigni, hunne trotschheid en ongevoeligheid betaald zet. Men as tot aan het laatde tooneel gevorderd: juist komt de Notaris, die de akte van overgifte heeft ge- maakt. Hoor!... hemel! wat is dat?... wat jaag dit zijn? Welk een verfchrikkelijk gedreun, fchok-...”
11

“...ganfche ge- bouw inftort. Loges en dmphiteater neigen ten, val; zij dreigen alle naar beneden te komen. Met een angftig gegil vliegt alles van zijne plaats. Dak en wanden kraken; de zoldering dreigt te zul- len fplijten; fchouwfpel en fpelers zijn verdwenen. Een plotfelinge fchrik overvalt de toefchouwers, die van alle kanten een wanhopig ai wai! ai wai! doen opgaan. Alles vlugt; alles tracht naar een veilig heenkomen. De verwarring en ontfteltenis deelen zich, ook aan de bezadigdften, mede. * Wat mag er gebeurd zijn?... Het was als of een geweldig onweder het gebouw te morfelen llog. Hoor! i.. nog dreunt het en kraakt het, dat iemand hooren en zien vergaat! Wat is dat?... f Stil! maakt allen plaats! Daar treedt iemand den ingang der gehoorzaal binnen. Het is een af- gevaardigde des beftuurs. Hij wuift met zijnen zak- doek en. vermaant tot ftilte! Zijt allen een oogenblik bedaard, lieve vrien- den 1 dus zegt de binnentredende, wien de ontfteltenis op het gelaat geteekend ftaat, maar die zich...”
12

“...DE NEEF VAN CURASAO. 85 vergeeffche moeite geeft, om den Kapitein aan het verfland te brengen, hoe zij dezen avond, in al dat weder, getobd hebben. ,, Het komediefpelen mag den Kapitein wel zoo getroffen hebben, dat hij dus verftrooid van zin- ,, nen zit en niet eens naar ons vertellen luistert, zegt hare zuster. ,, Hebt gij, bij dat vervloekte klimmen uit het zolderluik, ook eenig ltfel bekomen, Jan? vraagt Prouwelman, die ook niet weet hoe hij het met den Kapitein heeft. ,, Mij deert niets, antwoordt Kapitein van der Stap. Ik ben alleen wat.... wat.... auw daar! die heidenfche likdorens! daar is geen ,, fterveling zoo mede geplaagd als jk. Rob- ,, betje ontfteek het licht en help mij de laarzen uitrekken! ---- Ik begef mij naar kooi; en wensch u een goeden nacht zamen, vrienden 1 Zou hij ook een weinig te diep in het glaasje hebben gekeken ? zegt Jufvrouw Prouwel- man nadat de Kapitein het vertrek verlaten en zich naar zijne verblijfkamer begeven heeft. lk begrijp al, waar...”
13

“...ti den morgen lag mijn paspoort gefchreven. Maar, wat gebeurt? ,, Ik was des morgens reeds vroeg, reisvaardig* Het affcheid dit fpreekt vim zalven * was , ,, tot in het verteederende toe, aandonlijk! Doch, op het oogenblik, dat ik meen te ver- trekken, wordt er. hevig aangefcheld, en er meldt zich een geregtsperfjon aan, die naar mij- nen naam, beroep, ouderdom en woonplaats verneemt; en mij ten flotte, in naam der rege- ring aanzegt, dat ik mij,-tot naderen last, niet ten huize uit mag begeven; latende die heer mij, bij voorraad, onder het toezigt van eenen deurwaarder, die voor mijne jerfopnlijke verwij- dering verantwoordelijk wordt gefteld. Neef Haal wijk gromt en vloekt; nicht tiert en raast; maar er is geene verandering aan de zaak te geven, of zij hoog dan laag fpringen; het be- ,, velfchrjft zegt, dat zij ook den deurwaarder zoo- lang van het noodige zullen hebben te voorzien, en daarbij doet de overheidsperfoon hen weten, dat ook zij voor mijne perfoonlijke bewat|ing...”
14

“...nog laten zij naar zich wachten. Toef derhalve nog een oogenblik, Schipper! zegt daarom de oude Heer, die reeds met Kapitein van der Stap onder het kraken van een fleschje zit. ,, Mogelijk zijn Mijnheer en Mevrouw nog in de herberg, en zullen zij wel aaiillonds ko- men l Met uw vrlof, Mijnheer! hervat iemand, yy * die te NieuwerJluis in de roef is gekomen, ,, De Heer en Mevrouw, van wie UEd. ongetwijfeld fpreekt, zullen naar ik geloof, wel weg blij- ven! Ei? . Debt UEd. hen ontmoet, als ik mag n vragen, Mijnheer? V) UEd....”
15

“...DE NEEF VAN CURASAO. Daar ..'hebt'igt; toch niet wel aan gedaan als ik het zeggen mag. Had ik zulk ehen neef, ik zoude'hem-wel e Vriend houden;'dat verze- kef ik 'r' " 1 ..... Wat zegt gij daar; Jufvrouw Schlk, - -Dat ik hm wel hadrkkhjfe te vriend zoude- Houden. uiL;1 Hij heeft, gedurende de reis, het,, ganfche gezelfchap vermaakt. Wij 'hebben ons , in- den postwagen,'ter 'dege vrolijk gemaakt... i;; Ach! ik hoor het al. Gij zijt in best Amfter- damfche Baifln geweest, en in die afgodifclie -ftad tbt' ijdeltuiterij vervrdY : " an .. Nu! ik durf wedden, jufvrouw van Ponten! dat-uw .gezigt ook uit de plooi zou. geraakt zijn als gij al de grappen van uwen neef op ',-'d: ris' had bijgeWofldi fianra^as^s v/ii f. Spreek mij toch'Inlet. Van eeneh.heef,: .juf? ,, vrouw! Ik zeg u, zulk ieen kind der'helle' hft geen deel- aan mij.- -wW Ik-1 hoor wel), die post ^ Wagen- is daar regt eene dijnagege des -fatanS-g^ wcst. Was ik er tegenwoordig geweest, 'dan ,;!had ik dieverftokte fnobdaafds...”
16

“...!... De ontmoeting had haar zo aangdaan! zij kon van blijde ontfteltenis niet fpreken. Ten laatfle moest zij den van blijdfchap vollen boezem dan toch lucht geven; Na de 'gewone groetwisfeling, Vernam zij ook, dat de cchtgenoot des Kapiteins rds wa9 overleden. Ach ! fprak de vrome maagd in de volle uity korting van haar gevoel. Ho zal ik er dankbaar ,, voor zijn, dat ik mijn waarden neef dus in gezondheid mag wederzien ! Verbruid nicht! hervatte Kapitein van'der. Stap. Het ergst is maar, dat gij hem als en arme duivel wederziet. Ik heb de gehele is fantenktaam verloren. Ik mag wel zingen, ge lijk & den voerman, onder weg,- hoorde neu- >, riem K 5? Geld...”
17

“...ongezocht gelegenheid tot het doen eener vraag, welke hem' reeds eenige malen, in den loop van het vorig gefprek, op de tong had ge* zweefd. 9 Zeg mij toch eens, nicht! hoe hebben hef 33 onze neef en nicht Dalman? En hoe vele kin- deren hebben zij al ? ,, Hoe zij het hebben?* iprak Barta, eene diepe zucht lozende. ,, Ja dat zal akelig genoeg ,, zijn! Wee! wee! er gaat mij eene koude gril van over het lijf! ... D.. ... s!... nicht! gij doet mijdntftellen. > Dat goede Antje met haren man!.,. wat mag 9, hen dan overgekomen zijn? Ziet gij, neef! dat komt er van die knappe leeraars., De man van Anna Mijnheer Dal- K 3 MAN.,...”
18

“...komen: ,, of mijne tante mij voortdurend nog al tamelijk behandelt.* Ik gevoel maar al te veel het gemis van uw ge- liefd bijzijn. Ik heb menig verdrietelijk oogenblik, waarin ik wensch, dat de lente er niet reeds was, dewijl gij dan- gewis nog hier en niet zoo fpoedig naar de buitenplaats zoudt vertrokken zijn. Mijne tante volgt weder haren ouden gang met mij. Ach! zoo ik Hechts niet vreesde, u door mijne klaaglie- deren te vervelen..... Maar neen gij zijt mijne lieve, getrouwe vriendin; ik mag gerustelijk mijn M 2 hart...”
19

“...nog eenmaal gedaaij, te hebben; maar thans blijft al het werk voor mijne rekening. Van dat .de ochtend graauwt, tot aan den middernacht moet ik voort, en bij regen, wind en koude, in de opepe lucht, op de plaats ftaan fehu- ren en al het grove huiswerk verrigten. Dat ik nog flechts eenmaal voldoen konde! maar het is niet anders dan grommen en mij bekijven, wat ik den ganfehen dag moet hooren; de fmadeiijkfte ver- wijtingen worden mij toegeduwd. Het heet, dat ik Jlechts genadebrood eet en blijde mag zijn, dat M3 ik...”
20

“...uitnoodiging, na den voorgeftelden 2often van Mei, tot u denk te komen. Den juisten dag van mijn yoorgenomen vertrek durf ik u echter niet wel bepalen, uit hoofde ik de gelegenheid om weg t komen, als ter vlugt zal moeten waarnemen, daar mijne tante, volgens den raad van ons Bet- je van alles onbewust moet blijven, aangeziea zij anders geene middelen ongebezigd zoude laten, om mij het vertrek uit haar huis ondoenlijk te ma- ken. Ziedaar, lieve vriendin! eene bekentenis, welke ik u niet verzwijgen mag. Bij mondelinge opheldering van een en ander zal u alles, wat tot mijn tegenwoordig lot betrekking heeft meer dui- delijk worden De tijd gebiedt mij intusfehen, wil ik niet door mijne tantp verrast worden, dezen brief te fluiten. U te zeggen, lieve, geachte vriendin! hetgeen mijn hart voor u gevoelt, kan ik niet; maar ik eindig dezen, in de hoop van u en uwe waardige ouders eerlang in perfoon te omhelzen, en in uwen gelukkigen kring het leed te leeren ver- geten dat ik nu anderhalf jaar zoo...”