| 1 |
 |
“...lodewijk XIY onderno-
men, vertrok met hem in 1690 naar St Domingo, en werd, na
den dood van surian zelf tot koninklijk botanicus benoemd, nog
tweemalen, in 1693 en 1695 naar de Antilles gezonden om de
reeds verkregen kennis- van deze eilanden nog aan te vullen. In
1693 gaf hij zijne Description des plantes de l'Amrique met 107
platen uit, in 1703 zijne Nova plantarum, genera Americanarum,
met 40 platen, waarbij Catalogus plantarum Americanarum quarum
genera in lnstitutionitus rei herbariae jam nota sunt; terwijl, na
zijnen dood, in 1704, het Trait des Fougres d Amriqu met
222 platen in het licht verscheen.
Bovendien liet hij bij zijn dood nog een aantal teekeningen, op
zijne reizen vervaardigd, na, waarvan een deel eerst in handen van
boerhave, en na diens dood, van johannes burmann kwam, als
gevolg waarvan deze Amsterdamsche Hoogleeraar ze, met zijne
aanteekeningen voorzien, uitgaf onder den titel van Plantarum ame-
ricanarum fase. IX, Tab. 1262, 17551760. Bovendien kwa-
men er (pritzel...”
|
|
| 2 |
 |
“...stichter van het
geslacht Melocactus in zijne tegenwoordige begrenzing. Eerst onder
den naam van Cactus Melocactus L. gaf hij {Plantes grasses II. 1807
pi. 112) eene beschrijving en afbeelding, die, eenigszins anders ge-
kleurd, onder denzelfden naam, gereproduceerd werd in tussac,
Flore des Antilles II 1818 pi. XXVII, en daarna, ongekleurd, maar
in vorm en grootte gewijzigd, nogmaals gegeven werd in decan-
dolle, Revue de la Familie du Cactes (Mmoires du Musee d His-
toire naturelle 17. 1828 p. 32 pl. 6) en aldaar onder den naam
Melocactus communis werd voorgedragen.
In de Plantes grasses wordt, als groeiplaats, alleen gemeld, dat
de plant oorspronkelijk voorkomt in de Antilles en Zuid-Amerika.
In de Flore des Antilles van tussac, geboortig van St. Domingo,
vermeldt deze, dat hij ze vaak ontmoet heeft op de dorste en
rotsigste plaatsen van dat eiland en van Jamaica, en dat zij door
de Engelschen Turcs-head, door de Franschen Tte d' Anglais wordt
genoemd.
Als character specificus geeft tussac...”
|
|
| 3 |
 |
“...32 VIERDE BIJDRAGE TOT DE KENNIS DER MELOCACTI.
In 1837 verscheen de reeds meermalen genoemde Enumeratio
diagnostica Cactmrum van Dr. l. pfeiffer, geneesheer te Kassei,
waarin M. communis op de boven (bl. 29) omschrevene wijze werd
gekenmerkt, en het aantal bijgevoegde variteiten tot zeven klom.
Bovendien beschreef hij als nauw verwante soort M. rubens. De
variteiten waren, zoover bekend, afkomstig van St. Domingo, St.
Thomas en Havannah op Cuba. Voor M. rubens, en soort met
zeer lange dorens, wordt alleen in *t algemeen West-Indi opge-
geven.
In 1839 werd eene nieuwe soort van St. Thomas aangebracht
door den Genueeschen zeekapitein tinius, en beschreven en afge-
beeld door a. bertoloni, Hoogleeraar en Directeur van den Kruid-
tuin te Boulogne (a. bertolonii, Horti botanici Bononiensis plantae
novae vel minus cognitae fase. I. in: Novi commentarii Acad. Scient.
instit. Bonon. tom. III 1839, cum tab XXVI) onder den naam van
Melocadus rufispinus.
De stengel is licht vuilgroen, van een vreemde...”
|
|
