| 1 |
 |
“...verlaat na den dood het lichaam en wordt een geest, die naar
het doodenrijk in de onderwereld gaat. De derde ziel, noso-
dodo, de ziel des harten, is de voornaamste; zij blijft na den
dood voortbestaan in de gedaante van een spin, en wordt als
zoodanig een voorwerp van groote vereering.
Ook bij Bataks en Dajaks vindt men verwante voorstel-
lingen, dat de mensch meer dan één ziel heeft, en bij hooger
ontwikkelde volken als Javanen, Maleiers, Makassaren en Boegi-
neezen vindt men dergelijke dualistische opvattingen van het
fregrip ziel. Bij de Soendaneezen heerscht het volksgeloof, dat
de ziel uit drie bestanddeelen bestaat, welker benamingen Wilken
vertaalt als „leven”, of „het fijnst”, dat volgens den inlander
wordt aangedaan als iemand schrikt of geschokt wordt, de tweede
„de wil, sympathie, karakter of geaardheid’’ en de derde „de ziel
die denkt en weet.”
Vrij algemeen is het begrip van het onafhankelijk bestaan
de® ziel buiten het lichaam, en dat de ziel ten allen tijde het
vermogen...”
|
|
