| 1 |
 |
“...van, dat vele vrouwen zich gingen toeleggen op het maken van pastechi, die typisch Curaaose geurige en hartige hap, die tot verbazing van vreemdelingen al vroeg in de morgen langs de straten werd uitgevent.
Er ontstond hierin een geduchte concurrentie. Mannen, die om half zes een kop koffie drinken en eerst laat in de namiddag een maaltijd konden verwachten, vormen een potentile markt. Het maken van vleespasteitjes, maar meer nog, het omstreeks negen uur s morgens beschikbaar hebben van deze lekkernijen, werd een business waarin de vrouwen elkaar trachtten te overtreffen in kwaliteit.
Het pasteitje is gebleven. Ge nioet, waar ter wereld ook, eens om 9 uur een hartig hapje vragen. In Nederland offreert men u dan de croquetjes die sinds de vorige dag in een automatiek hebben gelegen en die meer meel dan vlees bevatten. Maar op Curaao wordt nog in vele winkels en kantoren het werk omstreeks 9 uur even neergelegd voor het pastechi. Wij herinneren ons de verbaasde uitroep, toen bij een vergadering...”
|
|
| 2 |
 |
“...helemaal niet om eraan over te houden.
De sociteit als rustpunt voor wie was wezen winkelen bestond niet meer. Als het trouwens nog had bestaan, zou dit gebouw te veel uit het winkelcentrum hebben gelegen. Er waren bovendien in de Herenstraat en de Bredestraat allerlei gelegenheden geopend, waarvan men geen lid behoefde te zijn om er een kopje koffie te drinken. En daar troffen de winkelende huisvrouwen elkaar voor het buurpraatje s morgens. Daar verorberden de heren in de vroege morgen hun pastechi. Wat was er gezelliger dan dit te doen op een terras in de in 1960 tot promenade omgetoverde Herenstraat! De functie van de sociteit werd anders. Het bestuur zag dit wel, maar evenmin als besturen elders zag men terstond wt de nieuwe plaats van de sociteit zou zijn in de veranderde samenleving. Dit gevoel van onbehagen trof samen met een financieel slechter wordende tijd, een periode waarin ook het aantal leden ging teruglopen. Op een
121...”
|
|
