| 1 |
 |
“...maar ja, er kwam maar steeds geen nieuwe kracht uit Holland om hen te helpen. Curaao telde in 1848 precies 20045 inwoners en om het sociologisch te zien, daarvan waren 5479 niet vrij.
Er waren ook nog Indianen, maar dan schijnbaar van de kust. We lezen in de Curaaose krant, hoe een Indiaanse Rufina gevlucht is, ze had wat goudstukken meegenomen. Ook de vlucht naar de kust ging steeds door, steeds weer zien we advertenties, waarin tegen beloning van 20 gulden wordt gevraagd, om weggelopenen bij de shon terug te bezorgen.
Het leven was ruig en droef. Er was in 1848 een kindermoord en de kindermoordenars wordt ter dood veroordeeld. De gouverneur veranderde het tenslotte in een straf van 15 jaar dwangarbeid.
Men ziet dat men bang is voor de mensen: als de eerste steen wordt gelegd voor de kerk van Santa-Maria, zijn daar veel mensen bij tegenwoordig en met verwondering schrijft de krant, dat de menigte zeer talrijk was, doch dat de plechtig-
78...”
|
|
| 2 |
 |
“...een witte raaf, zo ver van de stad was het voor shon van der Dijs ook wel het verstandigst.
Een moord op Dokterstuin, tussen twee vrienden nog wel. zal de tongen wel weer los geslagen hebben over de slechte mensen. De Curaaose Courant zorgde voor een goede dramatische reportatie van het geval.
In een lange brief naar Holland, vergelijkt de bisschop wat het gouvernement allemaal doet voor de protestanten, wat hij zelf allemaal voor weigeringen moest incasseren. Men staat na honderd jaar versteld over de bijne brutale achteruitstel-ling van de katholieken en dat in het aanzicht van de gevaarlijke niet-vrijen. Men heeft met vuur gespeeld.
De bisschop wijst er in zijn vastenbrief op, dat de gehoorzaamheid een voorname deugd is en zijn eigen volkje analyserend, zegt hij dat er eigenlijk twee groepen zijn die hem aanvallen, dat waren natuurlijk de eerste groep, de gouvernementsambtenaren rond Elsevier, die hun tijd niet begrepen en hem tegenwerkten in de opbouw van het onderwijs voor de mensen...”
|
|
| 3 |
 |
“...heilige Jesuiet sprak de priesters aan, en de bisschop vroeg of dit feest ook in zijn vicariaat gevierd mocht worden.
Geestelijke vertroosting was nodig, het uitzicht op de toekomst was niet fleurig, de klachten over het niet geven van grond aan de katholieken schijnt geen indruk gemaakt te hebben. Als eenmaal de emancipatie zal komen in 1863 blijven de mensen nog zonder grond, ze moeten komen werken voor hun oude baas, hun vroegere shon, om op de grond een huisje te mogen hebben. Dat heette ,,paga-tera contract, het contract waarbij door het werken voor de shon de grond betaald werd. Nog in het begin van deze eeuw zal de socialist, het kamerlid van Kol, zich daar kwaad over maken. Een weer terugnemen van de vrijheid, die de mensen bond aan de grond en goedkope werkkrachten gaf. Van Kol nam de taak over van Mgr. Niewindt ....
Er kwam voor Mgr. Niewindt in 1852 hulp, waar hij misschien zelf in 1852 niet van hoorde, er verscheen nl. in dat
116...”
|
|
