| 1 |
 |
“...richtlijnen van de bisschop zelf, werkelijk neutraal was, zoals de wet toen eiste. Uit reactie voelde ze zich getrokken waarschijnlijk en als oud-leerling en niet meer op school, kon ze meer met de soeurs praten. Haar belangstelling werd intens en zij ging naar de bisschop, die haar in november 1844 in de Kerk opnam. Psychologisch is het ook wel te verklaren dat ze haar geluk niet kon verbergen, doch toen haar overgang in stilte was geschied, met priester Schermer als getuige, was er voor het protestante wereldje van die dagen een bewijs in handen, dat heel dat onderwijs niet voor de katholieke bevolking was, doch niets was als een poging om over te halen om katholiek te worden enz. enz.
Het werd een nieuwtje, het werd een gerucht, het werd een storm op Curaao, zodat men gemakkelijk het rapalje van de straat kon overhalen, om voor die twee pas aangekomen priesters eens even het katholiek geloof belachelijk te gaan maken.
We moeten hier de held van onze roman afvallen, Mgr. Niewindt had beter...”
|
|
