| 1 |
 |
“...eigenlijk pas een aparte parochie werd in 1858, doch altijd reeds apart bestond met een hut en later een stenen kerkje. De priesters woonden nog altijd op Antriol ook al was de kerk sinds Eisenbeil verderop en moesten zij er zelf een weg naar toe aanleggen door de salinja, werk van pastoor Smit in de veertiger jaren. Antriol was de hoofdplaats tot de boten niet meer konden binnenvaren daar die Kralendijk alles afsloot. Later kwam dan ook de pastorie bij de kerk, wat goed was om ook hen die naar Tera Cora waren gevlucht in de cholerajaren, te blijven bereiken. In de stukken van het jaar 1847 wordt er gesproken over een viering van een jubeljaar, een jubilee, zowel op Curaao als op Bonaire, het is niet bekend welke jubilee bedoeld is.
Als men zo het leven van bisschop Niewindt leest, dan denkt men misschien dat het hele leven een succes-story zal worden, eerst zijn werk als prefect van 1824-1842 en daarna zijn werk als bisschop, maar dan vergist men zich; er komen zware moeilijkheden, nu niet...”
|
|
| 2 |
 |
“...heilige Jesuiet sprak de priesters aan, en de bisschop vroeg of dit feest ook in zijn vicariaat gevierd mocht worden.
Geestelijke vertroosting was nodig, het uitzicht op de toekomst was niet fleurig, de klachten over het niet geven van grond aan de katholieken schijnt geen indruk gemaakt te hebben. Als eenmaal de emancipatie zal komen in 1863 blijven de mensen nog zonder grond, ze moeten komen werken voor hun oude baas, hun vroegere shon, om op de grond een huisje te mogen hebben. Dat heette ,,paga-tera contract, het contract waarbij door het werken voor de shon de grond betaald werd. Nog in het begin van deze eeuw zal de socialist, het kamerlid van Kol, zich daar kwaad over maken. Een weer terugnemen van de vrijheid, die de mensen bond aan de grond en goedkope werkkrachten gaf. Van Kol nam de taak over van Mgr. Niewindt ....
Er kwam voor Mgr. Niewindt in 1852 hulp, waar hij misschien zelf in 1852 niet van hoorde, er verscheen nl. in dat
116...”
|
|
