|
|
|
|
|
| 1 |
 |
“...14
worden, en in minder dan één dag waren er meer dan
vijfhonderd op den uithoek van het eiland waar Serro
Colorado gelegen is, verschenen. Het was hard zoo velen
dier ongelukkigen onverrigter zake te moeten heenzenden,
maar het was inderdaad hartverscheurend, menigeen zijne
diensten alleen tegen de verstrekking van kost te hooren
aanbieden. «Mi no ké plaka, mi ta traha pa kuminda so,
mi tien hamberg (ik wensch geen geld, ik wil voor eten
alleen werken, want ik lijd honger) mag wel als de kreet
van de grootste ellende worden beschouwd. Men gaf die
ongelukkigen al wat men had, zoo dat een vaartuig naar
Curasao moest gezonden worden om een nieuwen aanvoer
van provisie te halen.
En toch, moest men later, in plaats gelijk men verwacht
had, het getal arbeiders te vermeerderen, zelfs hen, die
eenigen tijd aan goede voeding en goed loon gewend waren
geraakt, afdanken, en dat juist toen de noodige gereed-
schappen en machineriën waren aangekomen om de werk-
zaamheden op groote schaal voort te zetten...”
|
|
|
