Your search within this document for 'cum' OR 'laude' resulted in 211 matching pages.

You can restrict your results by searching for cum AND laude.
 
1

“...Notes historiques de 1’année 1351. Fol. 49-50. Pensées pieuses et réflexions morales de 1’auteur. Fol. 50 v°-51. Récit de 1’opération de Gilles le Muisit. Au début de ce récit, une miniature représentant d’une part 1’opération, de 1’autre le médecin annongant la guérison aux parents et amis du patient. Fol. 51 v°-54 v°. Poésie morale en vers latins rimés de douze syllabes. — Nous ne la rééditons pas. p. 128, le décrit ainsi: «(In 6 assere, n° 60.) Liber secundus Chro- nicarum ASgidii li Mussis cum figuris elegantibus. > 1. Cette miniature a été reproduite en couleurs avec beaucoup d'art dans un article que M. Paul Fredericq a publié sur De Secten der Geeselaars en der Dansers (Bruxelles, Hayez (1897), in-4“, 62 p.)....”
2

“...quoniam, post ejus decessum et transi- tum ab hoe mundo, Sancta mater Dei Ecclesia de ges- tis et vita ejus atque miraculis fuit sufficienter infor- mata, canonizatus fuit et est cum Sanctis in gloria reputatus; et idcirco non est expediens neque decens quod de temporibus suis in aliquo me intromittam. XJnum audivi de predicto domino rege illustrissimo laudabile quod michi videtur utile posteris intiman- dum1. Secundum consuetudinem suam, quolibet anno die Veneris in Parasceve Domini, psalterium legebat a principio usque in finem. Accidit in uno anno quod quidam nobilis, de illustri genere progenitus, propter multa maleficia per se perpetrata erat in Casteleto Parisius. Die autem Veneris in Parasceve rex in capella sua secundum morem psalterium legebat. Venerunt autem propinqui et amici illius qui in Castelleto erat, cum filio [fol. 47] et fratribus regis, ut dicebatur, ad regem. Rex autem, videns eos, posuit digitum suum super versiculum quem legere debebat, volens ibidem reincipere. Unus autem...”
3

“...suam primo- genitam, dominam comitissam, dicentes ad invicem quod non deberet comitissa lavare cum reginis; hoe videns et audiens, soror earum multum est indignata et turbata. Yespere autem facto, fuit in lecto cum comité, marito suo, et cepit fiere et lugere, et gemi- tus magnos emittere; unde comes admiratus requisivit [fol. 47 v°] ab ea causam talium luctuum et gemi- tuum, illaque intimavit sibi de lavatione predicta dua- rum sororum suarum et de verbis que dixerant. Comes autem dixit ei amicabiliter : « Soror, ne tur- beris, quia de cetero non cessabo nee quiescam donee fecero te reginam, sicut sunt sorores tue supradicte. » Eodem tempore Mainfredus et Conrardinus, nepos ejus, de genere Frederici imperatoris, qui fuit condemp- natus, moverunt magnam guerram contra dominum papam1, dominos cardinales et Romanam ecclesiam, in regno Cicilie, in Pullia, in Calabria, et multi eos sustinebant et cum eis erant, et patrimonium sancti Petri et bona Ecclesie in dictis partibus occupabant et levabant...”
4

“...concesserant, et etiam quia princeps erat nominatissi- mus et curialis, in armis expertus et virtutum floribus pre ceteris perornatus. Transivitque montes et Alpes, et totam Lumbardiam, et Toskaniam, atque Romaniam1; et, antequam posset ad dominum papam pervenire, multos in dictis patriis reperit contrarios et rebelles, et plures habuit insultus quia signum armorum suo- rum discoopertum portabatur. Victisque omnibus sibi contrariis, pervenit coram domino [fol. 48] papa et cardinalibus, a quibus cum magno gaudio et honore 1. Gilles Ie Muisit commet ici une erreur. Charles d’Anjou ne conduisit pas lui-même son armée jusqu’a Rome; il en con- fia la direction 5 Gui de Monfort et ne la rejoignit qu’a Rome, oü il arriva par mer. Cf. Villani, Cronica, lib. VIII, cap. Grandes Chroniques, éd. P. Paris, t. IV, p. 387; Guillaume de Nangis, éd. Géraud, t. I, p. 228....”
5

“...[1265] est susceptus. Habitaque deliberatione in pleno con- sistorio, dominus papa, de consilio fratrum, Mainfre- dum excommunicatumcondempnavit deditque regnum Cycilie et totam patriam comiti Karolo antedicto cum benedictione sua, eum mittens cum suis ad inimicos Dei et Sancte Ecclesie depellendos, absolvens eos a reatibus et commissis. Princeps autem Karolus cum suis, licentiatus a domino papa et cardinalibus, nego- tium sibi commissum arripuit letabundus anno Domini m° cc0 sexagesimo quinto. Fuitque a domino papa Cle- mente, qui tune preerat, in regem Cycilie coronatus1. Robertus autem de Flandria, gener ejus et habens ejus filiam in uxorem que Blanka vocatur, filius pri- mogenitus comitis Flandrie Guidonis, secutus est eum cum magna multitudine nobilium et multis armaturis; et ivit cum eo dominus Egidius li Bruns, miles sapiens et in armis expertus, quem dominus Guido, pater ejus, dederat ei ab infantia doctorem et ins- tructorem; fecitque eum dictus Robertus sue aciei mariscalcum, et multa...”
6

“...princeps Karolus supradictus Main- fredum et occidit eum in bello cum maxima multitu- dine suorum anno eodem. Sed Conrardinus, nepos ejus, in bello fuit captus et adductus ante regem; eratque juvenis elatus et magni cordis, et se nobilio- rem tocius mundi reputabat, et regi ad interrogata superbe respondebat. Unde accidit quod dominus rex dixit ei : « Conrardine, si tu teneres me in tua pri- sione sicut te teneo, quid faceres de me? » Respon- dit quod sine dilatione sententiam haberet capitalem. Rex autem non fuit motus ut sapiens, sed paulisper subridens dixit : « Ex ore tuo te judico quia, sicut michi facere judicasti, fiet tibi. » Statim cum indigna- tione respondit : « Quis est in toto mundo qui me [fol. 48 v°] ausus esset decollare? » Cui princeps Karolus respondit : « Karolus, frater regis Fran- cie, rex Gycilie et gladius Sancte matris Ecclesie, caput tuum faciet detruncari ». Et sine mora, man- datis pannis sericis cum spiculatore, fecit ipsum in sui presentia decollari1. De quo facto...”
7

“...10 GILLES LE MUISIT. f1268] totam Cycilliam, ettotam patriam, et circuit superpopu- lum timor magnus. Tandem successu temporis, auxi- liante Domino, fecit opus susceptum et totam patriam Sancte Romane Ecclesie reconciliavit et ditioni sue subjugavit, remanens perpetuo regnaturus. Et opus istud complevit anno m° ducentesimo sexagesimo octavo. Quoddam notabile hic ponatur, de quo recolo avun- culum meum1 in mea infantia enarrasse, qui fuit in acie Roberti de Flandria cum nobilibus dominis et aliis. Quodam enim tempore fuit commissum domino de Rave et de Bourgella, militi in armis strennuo et experto, quod, assumptis secum de gentibus Roberti de Flandria, quoddam castrum forte nimis, in quo erant persone patrie, viri et mulieres, congregate, expugna- ret et obsideret, habens preceptum ex parte principis Karoli quod, si vellent ei obedire et reddere se et sua, ipsos reciperet in hunc modum, sin alias, ipsos per vim captos, omnes poneret in ore gladii. Assump- toque secum necessario comitatu...”
8

“...retur(sic) quia non feceratquod sibi fuerat imperatum. Dominus autena Egidius Li Bruns supradictus, audiens quod rex diffinierat sententiam mortis super domi- num militem quern dictus Robertus cum aliis nobili- bus secum adduxerat, veneruntque Robertus et Egy- dius, assumptis secum potentioribus sue aciei, in regis presentia, dicentes ei : « Domine nos audivimus quod vos dominum de Bourgella, compatriotam nos- trum, militem strennuissimum, morti adjudicastis. » Et rex dixit ita esse. Tune Robertus, ejus gener, de con- silio domini Egidii Le Brun, sic respondit : « Illus- trissime domine [fol. 49], tunc oportet quod miles in suocastro capiatur. » Etrex, motus in iram, dixit quod in castro, si quod haberet, caperetur. Tune Robertus et sui recedentes, dictus Egidius existens mariscalcus totam aciem Roberti cum suis complicibus in certo loco adunavit, et militem posuit in medio aciei; et mis- sus fuit ad regem qui diceret: « Domine, miles domi- nus de Rave et de Bourgella est in castro suo paratus...”
9

“...12 GILLES LE MUISIT. [1281] mitteret ad faciendam debitam justiciam. Robertus autem, habito consilio cum dicto domino Egidio et suis, renuit sibi mittere. Quomodo autem miles eva- serit, nescirem dicere veritatem, sed scio quod ad suum locum reversus est. Predicta notavi in hoe opusculo ut nobilitas dicti Roberti et scientia et astutia dicti domini Egidii a pos- teris cognoscatur, quia solet dici quod inter Christia- nos non erant nisi duo strennui milites et unus semis, videlicet Karolus, rex Cycillie, Eduardus, rex Anglie, duo milites, et Robertus, primogenitus Guidonis comitis Flandrie, qui tunc erat comes Nivernensis, iste semis miles tenebatur. Rex autem Cycillie, completo negotio a domino papa Clemente sibi commisso, licentiavit suas gentes, retentis sibi personis necessariis ad conservandum regnum et patriam. Et omnia cum deliberatione ma- tura rite ordinavit et in Franciam reversus est. Eratque tune temporis nobilis matrona, quondam uxor Guillelmi, primogeniti Guidonis comitis Flan-...”
10

“...CHRONIQUE. [1281-1284] 13 terio Sancti Martini [fol. 49 v0]. Abbasque Johannes, qui tune temporis erat, ivit contra eum, supplicans ut sibi placeret cum suis monasterii accipere caritatem. Rex autem regratians respondit gratiose : « Domine abbas, hospicium volumus et retinemus; sed nostris erit sumptibus et expensis, non enim intendimus gra- vare ecclesiam quia nimiam habemus comitivam. » Venitque per portam Malleorum et per forum, eccle- siamque Beate Marie visitavit, et, in monasterio veniens, ibidem per aliquos dies pernoctavit. Fueruntque sibi multa jocalia presentata; inter cetera fuerunt electe de nobilioribus et pulcrioribus matronis et uxoribus civium, et de domicellis et filiabus eorumdem, que mappas et manutergia in magna copia presentarunt, quod donum ob reverentiam et amorem earum rece- pit, omnia alia preter comestibilia refutando. Fecitque Curtraci suam visitationem et recessit anno m° cc0 octo- gesimo primo. Et post reversus est in Franciam, et postea in Cycilliam. Et decessit...”
11

“...[fol. 50] et alio- rum plurimorum incommodorum, infecto negotio, vastata tarnen pro magna parte patria, et propter famem validam redierunt, maxime quia rex Philippus ibidem migravit ab hac vita; et fuit in Franciam repor- tatus et sepultus in ecclesia Sancti Dyonisii. Anno m° cc0 octogesimo sexto, mortuus est Petrus de Arragonia, postquam rex Francie et sue acies sunt reverse1. Anno m° cc0 octogesimo nono, dux Brabantie con- gregavit magnum exercitum contra archiepiscopum Coloniensem, et erant cum archiepiscopo comes de Lussembourc et ejus frater, comes de Gelris, comes de Barro et alii principes duces et barones de Alemannia 1. Pierre mourui le 10 novembre 1285, quelques semaines après Philippe III, et non en 1286, comme Ie dit Gilles le Muisit....”
12

“...[1289-1294] CHRONIQUE. 15 cum ingenti exercitu; et venerunt in campo d Oron1 et fixerunt utraque acies sua tentoria; et erat exercitus ducis Brabantie parvus respectu aliorum; fuitque, ut dicitur, dies certa ab utraque parte concorditer assi- gnata. Et venerunt archiepiscopus et sui, non ad diem assignatam, sed pridie, et Brabantinos invaserunt2. Dux autem et sui ad arma cucurrerunt et viriliter res- titerunt, et fuit conflictus ingens et pugna magna, et dux obtinuit victoriam. Et ceciderunt Henricus et Wallerans de Lussembourc, et multi nobiles et igno- biles ceciderunt in ore gladii, et multi fugerunt; comes autem de Gerles, et archiepiscopus, et multi nobi- les capti fuerunt. Et postmodum fuit pax inter eos reformata. Fuitque bellum die sabbati ultima mensis maii3. Anno m° cc0 nonagesimo quarto, tercia die maii, dux Brabantie Johannes, qui habuit victoriam apud Oron super Renum, fuit in quodam4a Bar-le-Duc; et ibidem 1. Ce nom de lieu, que Gilles le Muisit appelle Oron, doit être identifié...”
13

“...domi- nus de Mauritania et castellanus Tornacensis, in suo jocundo adventu, et fuit receptus honorifice a civibus, sicut erat antiquitus consuetum. Habuitque quatuor fratres : Guillermum, Arnulphum [fol. 50 v°], Thomam et Balduinum, et uxoratus nondum erat; accepitque postmodum in uxorem Mariam d’Esconfflans, mulie- rem nobilem et parem sibi matrimonio copulari. Anno m° cc0 sexagesimo nono, venit dicta Maria d’Esconfflans, domina de Mauritania, ut castellana in civitateTornacensi, fuitque recepta cum sollempnitate, ut moris est; fuitque progenita ex eis Maria, nullum alium habentes heredem, que supervixit patrem et matrem et fuit heres. Anno m° cc0 nonagesimo, octavo1 die aprilis, venit dicta Maria heres et fuit recepta, prout erat consue- tum, et fecit moram in castello de Bruilleo. Postmo- dum, de consensu quatuor personarum predictarum, 1. Gilles emploie toujours dies au féminin; cependant, ici, il faut rapprocher octavo de die, d abord paree que die serait sans épithète, ensuite paree que...”
14

“...castellanus, et receptus fuit ut moris est; fuitque dictus Johannes cum aliis principibus et nobi- libus in bello ante Curtracum, anno Domini m° ccc° secundo, interemptus; et sic remansit vidua ejus uxor, domina castellana, que luxit eum per tongum tempus, ut decuit. Fuitque illo tempore mirabilis eventus; quia ma- trone, de nobilibus viris suis viduate, muitum lugebant et se per nuntios aliquando, et sepe invicem persona- liter visitando, prout melius poterant visitantes; tan- dem contigit quod, nescio quo instinctu, in illo tem- pore quidam se mutuo coadunantes, euntes per patriam, fingentes se religiosos actu et habitu, visita- bant dictas dominaset matronas, dantes eis intelligere quod de maritis eorum nova haberent infra septen- nium; et vocati fuerunt tunc temporis tales religionem fingentes vulgariter « Loes Dieu1. » Accidit quod dicta Maria castellana, religiose se gerens et suum maritum diligens et lugens, quadam die fuit cum aliis matronis et ibi sibi fuit nuntiatum quod Johannes suus...”
15

“...18 GILLES LE MUISIT. [1307-1314] moris est feminarum, fidem adhibuit illis deceptori- bus, vo[fol. 51 jcatis Loe-Dieu. Processum receptionis et omnium accidentium de illo, qui se flngebat esse Johannem de Yreson, pretermitto, quia certitudinem non scirem scribere nee reddere rationem; quod tarnen audivi et vidi, testificor sicut sequitur. Anno m° ccc° septimo, vicesima tercia die februarii, venit in Tornaco cum magna comitiva quidam, gerens se tanquam esset Johannes de Vreson, et cum eo dominus Ludovicus, comes de Evreus, frater Philippi regis Francie; et visitavit ecclesiam Beate Marie Tor- nacensis, et venit et se presentavit tanquam castella- nus; et erat opinio vulgi diversa, quia alii dicebant ipse est, alii dicebant non. Ivit tarnen in castello in Bruleo tanquam dominus, et post apud villas deLutosa et Condato, et per totam castellaniam fuit receptus et dominatus est, et fuerunt sibi a monasteriis, capitulis, villis, nobilibus et ignobilibus, dona plurima presen- tata et homagia facta...”
16

“...genie, sequens in omnibus bonis operibus predeces- soris sui vestigia; et tempore suo multos litteratos et valentes personas in ecclesia de canonicatu preben- davit, et inter ceteros quatuor nepotes suos: Walterum de Manso, cantorem, Egidium de Cruce, cancellarium, Walterum Hunghier et Johannes de Markries. Istos quatuor vidi viventes per longum tempus. Acquisivit- que dictus dominus episcopus redditus perpetuos de quibus fit suum anniversarium; et alia multa in ecclesia ordinavit et fecit digna laude et commendanda. Pre- fuit autem circiter annis novem. Anno m° cc0 sexagesimo secundo, defuncto domino antistite supradicto, fuit electus dominus Johannes Buchiaus, de Tornaco oriundus, qui erat canonicus et de gremio; et vestigia predecessorum suorum laudabi- liter est secutus. Rexit autem episcopatum circiter quinque annis....”
17

“...24 GILLES LE MUISIT. [1282] doctores in phisica, in ecclesia Tornacensi prebendati, quos vidi et cognovi. — Vidique dictum dominum episcopum pluries per civitatem cum equitaturis sex- decim vel viginti et non amplius equitare1. Anno m° cc0 octogesimo secundo, mortuo et sepulto domino Philippo, Tornacensi episcopo, decanus et capitulum, vocatis, ut moris est, concanonicis suis, ad eligendum diem certam assignantes, omnes qui vocati erant convenerunt; eratque capitulum tune temporis forte nimis, quia erant multi de nobili pro- genie, alii pollentes in scientiis, alii cauti et subtiles in temporalibus negotiis; et coadunati dimiserunt viam scrutinii et viam Sancti Spiritus, viamque compro- missi elegerunt. Factoque compromisso et fïrmato, scrutatores, secundum jura et canones, vota singulo- rum sunt scrutati; nobiles vero partem fecerunt, litte- rati aliam partem et alii terciam partem; et sic non poterant concordare quia tres personas eligebant; propter quod primus compromissus exspiravit;...”
18

“...comes Boloniensis et Alvernensis, qui satis familiaris erat domino pape, acceptis litteris a domino rege et suis propriis amicis, misit velocius ad Curiam, supplicans domino summo pontiflci pro Guidone, germano fratre suo. Domi- nus autem papa precibus domini regis, dicti comitis et suorum, condescendit, et appellationem factam per magistrum Stephanum cassavit cum postulatione capituli, et in pleno consistorio Guidonem de Bolonia, fratrem comitis, pronuntiavit episcopum Tornacensem, imponens aliis partibus silentium de inceptis. Post- modum dictus dominus Guido, ordinibus susceptis, sacratus ut moris est pontiflcum, fecit preparare cum 1. Corr. : « peritissimo »....”
19

“...[1300-1324] CHRONIQUE. 29 maximis expensis necessaria ad suum festum facien- dum. Et elegit hoc fieri in monasterio nostro Sancti Martini, quod antea visum non fuerat; sed suas dedit litteras quod propter hoc sibi aut successoribus suis nullum jus acquiratur. Anno igitur m° ccc° primo, vicesima quarta die maii venit; veneruntque cum eo Robertus, comes Attrebatensis, comes Hu-[fol. 54 v°] go Sancti Pauli, Jacobus, frater ejus, dominus de Lutosa et Con- dato, cum nobilibus et militia multa nimis; et dicitur expendisse ad summam decem millium librarum Turnocensium (sic). Fuitque homo mitis et affabilis, de corde nobili, amans venatores et bestias, suum officium spirituale gratiose exsequendo. Prefuit au- tem annis circiter [viginti quinque]1 2 *; postmodum autem per dominum papam ad episcopatum Camera- censem est translatus. Anno Domini m° [ccc° viges. sexto]8, postquam dominus Guido de Bolonia episcopus fuit de Tornaco translatus ad episcopatum Cameracensem, dominus papa contulit episcopatum...”
20

“...episcopatum Tornacensem contulit. Qui prefuit circi- ter quatuor annis. Venitque dictus Wilhelmus post consecrationem suamreceptam, anno m° ccc° vicesimo nono, in Tornacum cum debita sollempnitate. Fuitque homo religiosus, benignus et affabilis, frequentans sepe ecclesiam tam de nocte quam de die, non obstante infirmitate privata quam habebat; et de ipso possent multa commendanda retractari atque scribi. Anno igi- tur m° ccc° tricesimo tercio migravit ab hac vita, et sepultus fuit honorifice ante majus altare cum suis predecessoribus. Post mortem domini episcopi Wilhelmi de Venta- dour, infra tempus ad hoe ordinatum, decanus et capi- tulum convenerunt ad eligendum; et ad certam diem, secundum jura ordinata, magistrum Johannem de Por- tali elegerunt, portantes eum in choro in loco prepa- rato, « Te Deum laudamus » cantando, cum sonitu campanarüm1. Anno m° ccc° tricesimo quinto, venit dominus Andreas de Florentia tanquam episcopus in Tornaco in suo jucundo adventu, et fecit festum suum in monasterio...”