|
|
|
1 |
|
“...VOORWOORD.
UMij voorstellende de aandacht van het
publiek op de Nederlandsche TV. 1. eilan-
den te vestigen, acht ik het noodig, eenige
verschooning te maken wegens mijne vermetel-
heid zoo wel, als wegens een aantal gebreken,
welke, naar ik niet twijfel, mijne » bemer-
kingen'' ontsieren. — Om wel te schrijven
dient men de daartoe vereischte bekwaam-
heid, tijd, rust, kalmte enz. te bezitten, in
geen van welke voorregten ik mij heb te ver-
heugen. — Evenwel denk ik een weinig ge-
daan beter dan niets, en de waarheid blijft
altijd de waarheid, hetzij dezelve door een
blikken of een gouden trompet wordt verkondigd.
JVat immer men in mijn schrijven meent te
moeten gispen, men doe het openijk en zon-
der omwegen, mits men daarbij het groote
doel, het welzijn van het land, tiiet voorbij...”
|
|
2 |
|
“...VI
VOORWOORD.
ziet. — Wil men dit helpen bevorderen, dan
zal ik mij in elke veroordeeling van mijn
schrijven verheugen.
Ik heb den Majoor esser, Gezaghebber van
Cura9ao en onderhoorigheden, eenigzins ruw
de ooren gewasschen; ik zie weinig reden
zulks te verdedigen, dewijl ik die persoon
voor zijne tegenwoordige betrekking ongeschikt
acht, en zijne benoeming, vooral in dezen tijd,
als eene koloniale ramp beschouw. — Dit
moest ik aantoonen en kon het onmogelijk
doen, zonder de gronden van mijne beschou-
wing kenbaar te maken. — Tot hem heb ik
op dit punt eeniglijk te zeggen, dat indien
hij zich omtrent mij in iets bezwaard gevoelt,
hij mij steeds bereid zal vinden hem te ant-
woorden! Voor het publiek echter heb ik een
ander woord. — Er heerscht in ons gezegend
vaderland een ziekelijke afkeer van het bloot-
leggen der waarheid omtrent personen! De
onopgesmukte taal, het open vizier is niet
gewild; — men schermt zoo gaarne met het
masker......geene personaliteiten is de eeuwige
roep ! Wat...”
|
|
3 |
|
“...dienaars van de
kroon over te brengen, met hetwelk te doen
de deur geopend wordt voor een misbruik
van gezag, hetwelk onveranderliji van de treu-
rigste gevolgen is. — Men overschrijde echter
zoo mogelijk nimmer den huisselijken drem-
pel; alles wat niet onmiddellijk met het pu-
bliek karakter in betrekking staat, blijve steeds
heilig, en hieraan heb ik mij niet vergrepen.
Overigens is de taak van misbruiken aan te
wijzen, ofschoon onbetwistbaar van het hoog-
ste belang, bij uitstek hatelijk, want daar-
voor geeft hij, die dezelve opneemt, zich zelf
tot een zoenoffer. — Geen goed wordt bewerkt
zonder veel lijden, geen volk heeft zijn heil
verworven zonder veel ramp, — en zelfs het
behoud der wereld eischte de wreedste mis-
kenning en een smadelijke dood! — Zij, die
zich bij den aanval in de verloren hoop scha-
ren , vallen in de bres; die nakomen, snellen
over hun Ijk ter overwinning en genieten
het loon, terwijl de eersten in het slijk ver-
trapt liggen.
Voor mij zelven zou ik veel kunnen...”
|
|
4 |
|
“...vermindering der belasting van
de ingezetenen dier kolonie, met besparing
van een deel der subsidie uit het moe-
derland , hetwelk door dien Minister, den
heer baud, gunstig werd beoordeeld; en, zoo
ik wel heb, nu korten tijd geleden, geheel of
gedeeltelijk is opgevolgd; dat ik inmiddels
in het vertrouwen op ontvangen mededeelin-
gen van wege den Majoor esser , en in het
zeker vooruitzigt van de door den Minister
eigenhandig aangekondigde verandering in de
inrigting van het bestuur van St. Eustatius,
hetwelk als een noodzakelijk gevolg, de in-
trekking van mijnen post behelsde, mij met
verlof naar Curacao begaf, en ik mij niet lang
daarna in onaangenaamheden met den Majoor
esser gewikkeld zag, ten gevolge waarvan ik
in Junij 1847 uit Curasao naar Nederland ver-
trok, om mij wegens de gedragslijn van den
Majoor esser ten mijnen aanzien bij den Mi-
nister te beklagen, mij wegens zijne aanran-
ding van mijn karakter regt te verschaffen; —
en niet gedwongen te worden, mijne betrek-
king onder...”
|
|
5 |
|
“..., voor het eerst sedert mijne
komst in Nederland, uit een aan mij gerigt
schrijven, dd. 24 Maart van den Heer baud,
de ministeriele kennisgeving erlangd heb, dat
mijn gedrag openlijk aandruischt tegen de begin-
selen van Administrative ondergeschiktheid, dewijl
ik tegen de bevelen van den Gezagvoerder aan,
mijne standplaats zou verlaten hebben, eene
bewering welke ik voor als nog slechts met
» onjuist” zal bestempelen, en mij vervolgens
naar Nederland heb begeven! Zoodat om kort
te gaan mijne belangelooze opoffering tot hier-
toe nog steeds beloond is door het verlies van
mjh wachtgeld 1 — Ik wil echter nederig
hopen en vertrouwen, dat mij dit niet lan-
ger onthouden zal worden, aangezien ik mijne
zaak reeds bijkans eene maand geleden, heb
kenbaar gemaakt aan Zijne Majesteit onzen
geëerbiedigden Koning, die de bron is van
het regt zijner getrouwe onderdanen,
PVat de beschouwing van den Heer baud
betreft, de strekking is tastbaar; de waar-
heid moet gesmoord worden ! Voor elk misdrijf
van...”
|
|
6 |
|
“...X
VOORWOORD.
schooning, doch wee den brave die het waagt,
zijn land met meer dan routinewerk te die-
nen ! — De verblinde! Denkt hij zijn oog-
merk door dwang te bereiken? Is de geschie-
denis dan niet daar, om hem op elke bladzijde
te leer en, dat vervolging steeds en onveran-
derlijk niet alleen het doel mist, maar zelfs
de zaak aanmerkelijk helpt bevorderen, die
zij bestemd was te onderdrukken ? Hij wij-
zigde sedert eenigen tijd zijne koloniale poli-
tiek door het verbannen uit de kolonie met
des noods opsluiting in de kolonie te ver-
wisselen, doch al voegde hij martelvuren bij
ketens, de waarheid laat zich niet smoren,
en rust telkens met vernieuwde krachten, om
de zaak der menschheid te verdedigen en de
naam van tirannen aan de algemeene ver-
foeijing prijs te geven.
ROTTERDAM,
25 Mei 1848....”
|
|
7 |
|
“...mighty prize is at stake, —
with heartiness, confidence, and liberality. — Let the
planters first be put in that position which is the ne-
cessary •point du depart and then assured of the con-
tinuous sympathy and co-operation of their countrymen
at home.
(The Times of Wednesday, May 10, 1848.)
In eenige der aan den Koning gerigte adres-
sen betreffende de herziening van de grondwet,
beeft men aangedrongen op de afschaffing van de
slavernij in de koloniën. Het ware te wenschen,
dat het verlangen daartoe zich meer algemeen hadde
geopenbaard. De slavernij der negers is thans eene
onhoudbare kwestie geworden; — de beslissing daar-
van kan niet worden verschoven, zonder de kolo-
niën in den grond te helpen; — en hoe spoediger
men tot een gunstige beschikking op het verzoek
overgaat, hoe beter. Zoo als de zaken in fVesl-
Tndië thans staan, verliezen de ingezetenen van...”
|
|
8 |
|
“...negers te emanciperen
eene zwarigheid doet vinden, welke, naar mijn in-
zien , noodwendig dient vermeden te worden. Ik
wensch den neger vrij te zien, zonder dat het juk
op de blanken drukt. Dit behoort de wensch te
zijn van een ieder, die slaven emancipatie voor-
staat, want zonder de regten van den meester te
eerbiedigen, is belangstelling in het lot van den ne-
ger inderdaad niet veel beter dan huichelarij. Het
is dit regt van den meester hetwelk, ik in de eer-
ste plaats mej; een enkel woord wensch te betoogen....”
|
|
9 |
|
“...3
Zonder voor dit oogmerk den dikwijls betreden
weg van de geschiedenis des slavenhandels in te
slaan, zal het genoeg zijn te herinneren, dat de
tegenwoordige kolonisten afstammen van hen, die
zich verlatende op de onschendbaarheid van door
het staatsbestuur der vereenigde provinciën plegtig
verzekerde regten, de gemelde bezittingen tot hunne
woonplaats verkozen; — sedert welken tijd er geene
enkele gebeurtenis heeft plaats gehad, waardoor zij
geacht kunnen worden die regten te hebben verlo-
ren; — en wijders, dat de tegenwoordige negersla-
ven afkomstig zijn van hen, die, wel is waar, de
slagtoffers waren van eenen afschuwelijken handel,
doch niettemin van eenen handel, welken het gezegde
staatsbestuur, nog zoo laat als het jaar 1789, bij
eene speciaal voor dat oogmerk uitgevaardigde, en
door kommissarissen van Z. D. H. Prins Willem
den Vde in de koloniën afgekondigde wet, zocht
aan te moedigen. De negerslaven zijn dus het
wettig eigendom hunner meesters en kunnen zon-
der onr egt vaardigheid...”
|
|
10 |
|
“...4
En evenwel wilt gij hun de wet voorschrijven?
Ziedaar juist hetgeen de Engelsche volkplantingen
in Noord-Amerika tot opstand dreef. Wilt ge
zeggen: » onze koloniën zijn te zwak, om tegen
ons op te staan?” Zoudt ge het regt van den
sterkste willen uitoefenen, het heilig bezitregt schen-
den en hun wettig bezeten goed onteigenen; —
de slaven vrij maken, zonder de eigenaars in
hunne belangen te hooren, dewijl ze onvermogend
zijn weêrstand te bieden? Doe het niet! derge-
lijke daden wreken zich vroeg of laat. Geen doel
ter wereld kan onregtvaardigheid wettigen: bedenk
u! Ge staat gereed, in naam der vrijheid eene
daad van dwingelandij uit te lokken; is dit be-
staanbaar? kan vrijheid tieren op zulken slechten
grond? niet mogelijk.
Laat ons nog eens beginnen. Gij en ik wij
verlangen de bevrijding van de negers, want vrij-
heid is een regt hun door de Voorzienigheid ge-
schonken, en hetwelk alzoo geen sterveling hun
mag onthouden; doch wij erkennen tevens, dat
ook de eigenaars regten hebben...”
|
|
11 |
|
“...paardje van den dag is, hetwelk menigeen bevonden
heeft, een willig beestje te zijn, dat goed loopt
mits men het ter dege met gruwelen voedt. In
de Nederlandsche West-Indische eilanden althans is
mishandeling van slaven reeds sedert vele jaren eene
ongehoorde zaak; — de Spaansche bok is daar niet
bekend, en men kan gerust zeggen, dat in het alge-
meen de slaven er een veel dragelijker leven leiden
dan de werkende klasse in Nederland; de huissla-
ven vooral worden beter behandeld, en verrigten veel
minder en veel ligter arbeid dan hier de meeste
dienstboden, terwijl gene bovendien het voorregt ge-
nieten van onder eene zachte luchtstreek te leven.
Geloof mij, er is eene vreeselijker tirannij dan die
van den slaveneigenaar; — een pijnlijker zweep dan
die van den drijver; —► eene afzigtelijker verslaving
dan die van het ligchaam; — een treuriger toestand
dan die van den negerslaaf; deze heeft nog lust zy-
nen arbeid zingende en schertsende te verrigten;«—
en niet zelden eindigt hij den dag met...”
|
|
12 |
|
“...als landbouwende koloniën geene de minste
waarde; de producten welke Si. Eustdtius op-
levert bestaan in suiker 500,000 ® en yams
700,000 ® oud gewigt (1). Deze producten wer-
den in 1828 door den arbeid van 667 negers ver-
kregen; ik-ken geen reden, die dit getal zou heb-
ben doen verminderen. De prijs van de suiker op
f 8,50 en die van de yams op f 2,— de 100 ®
stellende, zoo krijgt men na aftrek der belastingen
op producten, eigendommen, hypotheken enz. on-
geveer f 50,000. De rum, melasse en vee heb ik
niet genoemd, dewijl deze gerekend worden de kos-
ten van onderhoud der plantaadje te bestrijden.
Bepaal nu het werkloon op f 0,60; (in de Engel-
sche koloniën is het tweemaal zooveel) hetwelk
tegen 300 werkdagen in het jaar op f 180,— per
hoofd komt te staan; — en neem daarbij aan, dat
dezelfde persoon met den titel van vrij man twee-
maal zoo veel werk verrigt, als toen hij slaaf was,
zoodat de planters met de helft van het vroeger
getal werklieden kunnen volstaan, dan komen de
planters...”
|
|
13 |
|
“...7
hebben gedaan, — het eiland verlaten, om in den
vreemde werk te zoeken (1).
Het moet bier gezegd worden, dat de oorzaak
van deze ongunstige uitkomst gedeeltelijk te vin-
den is in de ongeschiktheid van den grond voor
den groei van suikerriet, daar dit gewas eenen
vetten grond vereischt, terwijl die van St. Eusta-
tius bij uitstek schraal en zandig is (2). In de
Engelsche eilanden, waar de grond veel beter is
plant men het suikerriet slechts eens om de vijf
of meer jaren, in St. Eustatius is men genood-
zaakt zulks elk jaar te doen; — dit geeft eene
ontzettende vermeerdering van arbeid, doordien
men het land wegens den lossen grond en de wei-
nige regens over de geheele uitgebreidheid, door
middel van de houw in drie voet diepe voren of
greppels verdeelt, ten einde het regenwater zich
daarin verzamele en niet wegvloeije; — doch in
(1) Zie hier eenige van wege het plaatselijk bestuur gedane
opgaven van het cijfer der slavenbevolking, uit oorspronke-
lijke bescheiden ontleend.
Jaar 1817...”
|
|
14 |
|
“...beter en in uitgebreidheid grooter
dan die van St. Eustatius is, zoodat de suiker-
oogst van dat eiland in het jaar 1817 door het
plaatselijk bestuur gemiddeld op 700,000 Ned. ®
werd gesteld (1). Saba verbouwt niets voor den
uitvoer, de slaaf is daar als het ware de huisge-
noot van den meester, en beiden werken zij, de
gouverneur niet uitgezonderd, in aartsvaderlijke
eenvoudigheid gezamenlijk in het land. Te Cura-
sao, Bonaire en Aruba worden evenmin als te
Saba producten voor den uitvoer gewonnen, de
beroemde gouvernements kuituren altijd uitgezon-
derd. — De planters, die geene koloniale kas ter
hunner beschikking hebben, en elke penning, die
hun in handen komt door die bodemlooze kas
zien verzwelgen, kunnen zich met zulke kostbare
liefhebberijen niet inlaten, en danken den Hemel
indien zij een weinig Afrikaansch koren kunnen
inzamelen voor de voeding hunner slaven, hetwelk
door de heerschende droogte eens om de zeven
jaren het geval is (2). — Mislukt de oogst dan
(1) De bevolking van 1816...”
|
|
15 |
|
“...hun vee en boomvruch-
ten , maize van buitenslands te koopen, om hunne
slaven den kost te geven. In die eilanden kan
het dus met regt gezegd worden: de eigenaars zijn
de slaven van de negers. — Ware het niet, dat
het vee veel handen vereischt, om het in het leven
te houden, de planters zouden met weinig werk-
lieden kunnen volstaan; — doch zoo is het, zon-
der een aantal kloeke handen is het vee, hetwelk
digen toestand van het eiland Curacao” de wereld willen doen
gelooven, ontsnapte den armen uitgever van de Cura9aosche Cou-
rant zijns ondanks een noodkreet; den moed daartoe vond hij
in de afwezigheid van den heer Baron en het algemeen mis-
noegen der ingezetenen, die » a la barbe ” van dezen zich tot
den Koning hadden gewend met het verzoek, om verligting
hunner drukkende belasting. Zijne woorden dragen het ken-
merk der waarheid, en kunnen als bewijs worden bijgebragt
van de geschiktheid dezer eilanden voor den landbouw.
j> Het jaar 1843 zal lang in het geheugen der inwoners van
Curacao...”
|
|
16 |
|
“...over het-
zelve ontfermen. — In dit laatste geval verkeert ongelukkiglijk
Curacao; hetzelve heeft zwaar geleden, maar alleen door aan-
houdende droogte, en niet door brand, orkanen of dergelijke
voor het oogenblik verschrikkelijke onheilen, en daarom heeft
het geene hulpe van buiten te wachten; alleen de Hemel kan
hetzelve helpen: achtereenvolgende goede oogstjaren kan het-
zelve eenige verligting toebrengen.” — Zie Cura9aosche Cou-
rant van Zaturdag den llde" November 1843, n°. 45.
Arme, arme uitgever! welk eene vertooning moet hij voor
den Heer Baron hebben gemaakt, toen deze tegen alle ver-
wachting terugkwam, om op nieuw landhuishoudkundige proe-
yen te nemen !...”
|
|
17 |
|
“...eigenaars van
zoutpannen in den grond geholpen, want wie kan
met het Gouvernement concurreren? Zij althans
niet; hoe zal het zijn, wanneer zij hunne pannen
met vrije handen moeten bewerken? — Dit wei-
nige voor zoo veel den grondeigenaars betreft; —
volg mij nu in negentiende gedeelten van de wo-
ningen der vrije bevolking van elk eiland, dat is,
volg mij in de woning van elk, die geen ambtenaar
is. — Zie hoe veel oude, ziekelijke en behoeftige
bewoners die slechts door den handenarbeid van
eenen enkelen slaaf of slavin tegen verhongering
beveiligd zijn. Zie hoevelen van die beklagens-
waardige schepsels, de ouderlooze ongehuwde ge-
heel verlatene dochters, arm doch eerbaar, de
droevige nalatenschap van eene verarmde bevolking;
de jongeling, de kracht volle man schudt het stof
van de voeten, eu trekt elders heen, maar deze?
zij blijft achter, aan jammer en gebrek ten prooi; —
niemand bekreunt zich om haar, dan alleen eene
getrouwe slavin, haar troost en hulp in het lij-
den, het laatste wat haar...”
|
|
18 |
|
“...deuren behoeven te bede-
len; — zal haar ziek- en sterfbed niet eenzaam zijn!
— Welk hart, vraag ik, kan ongevoelig zijn bij
de overweging van het lot van deze? De voor-
stander van de emancipatie der slaven voorzeker
niet tenzij, hij door andere dan menschlievende
inzigten worde bestuurd.
De slaven moeten vrij worden, dit staat vast.
Indien er geen betere reden voor bestond, noodza-
kelijkheid gebiedt het. De emancipatie breidt zich
allerwege heen. Haiti, Mexico en Engeland
hebben reeds lang den slaaf als vrij burger erkend.
Denemarken, Zweden, zelfs de Spanjaarden en
Portugezen (1) hebben bereids voor hetzelfde oog-
merk belangrijke stappen gedaan, doch meer dan
al deze dringt ons de emancipatie der Fransche
negerslaven tot spoedig volgen. Er is geen tijd te
verliezen; in het belang van onze volkplantingen,
van Nederland, is het volstrekt noodig, niet achter
te blijven; uitstel is gevaarlijk; eiken dag kan het
onweer over onze koloniën losbarsten; misschien is
het reeds te laat, eene...”
|
|
19 |
|
“...werkeloos verraste en wij den kostelijken
tijd nutteloos hebben laten voorbijgaan, zonder ook
slechts te denken aan gevaar. Niet langer dan ge^
beuzeld, men vatte de zaak slechts behoorlijk aan,
en benuttige zich de lessen door anderen gegeven.
Vestig het oog op de Engelsche West-Indische
koloniën. In die eilanden genoot de vrije bevol-
king sedert jaren het voorregt van eenen rege-
ringsvorm , welke de ontwikkeling van geestkracht
niet alleen niet in den weg stond, maar zelfs aan-
merkelijk bevorderde. Het moederland besloot de
negers vrij te maken, de kolonisten waren genood-
zaakt zich te onderwerpen, zij kampten manmoe-
dig, om de nadeelige uitwerking van dien maatregel
te boven te komen, en hadden zij de handen vrij
gehad in die mate , als zij het vereischten, er is
geen twijfel, of zij waren wel geslaagd; doch de
wetgeving eenmaal begonnen eene magt uit te
oefenen, welke het niet toekwam, was niet gezind
hare speelpop zoo spoedig uit de handen te geven.
Geholpen door den Minister van koloniën...”
|
|
20 |
|
“...14
ruimte als de omstandigheden het vorderden.
Thans wordt deze heillooze zucht van de vertegen-
woordiging en den Minister, om zich in de huis-
selijke aangelegenheden der koloniën te mengen,
algemeen betreurd, en beklaagt men zich het vast-
houden aan het ongelukkige dwaalbegrip, dat de
regering de wijsheid bezit, om gepaste wetten te
maken voor koloniën, welke duizende mijlen ver-
wijderd liggen (1), doch let wel, de toestand dier
bezittingen is op verre na zoo hopeloos niet, als
die der Nederlandsche, waar de negerslavernij nog
in volle kracht gehandhaafd wordt. Bij de Engel-
schen is de veerkracht nimmer verlamd, het her-
stellingsvermogen onuitputtelijk, zijne instellingen
van vrije verkiezing, vrije drukpers en regtsple-
ging door gezworenen, maken genezing mogelijk
voor elke kwaal, zoodat weldra het kwaad de ko-
loniën en het rijk berokkend, hersteld zal zijn.
Intusschen wanneer men overweegt, dat dit de
uitslag van de bemoeijing van het Gouvernement
is geweest in vruchtbare koloniën...”
|
|
|