Your search within this document for 'entrevista,atmishon' resulted in two matching pages.
1

“...93 sa bisti. Su bisti di seman ta asina chic, cu hopi seflorita pober lo a desea di dal e trahe na un fies- ta grandi. E ta masha familiar den su saludo. Juan sa, ta curioso pa sa tin bez quico lo e por ta meen cu e primimento di mano, ora e ta cumin d. Pero e no qui a stroba nan entrevista i a sigui paden. Matilde, bo tin un ruman sport, bo sa ? E ta un nechi jonkman. Pero te ainda mi n tende nada di dj, tai com e n tin un mai ainda? Mi sa ? Te ainda 1e n tin, sino ta natural cu ya nan lo a cuminza busca amistad alomenos cu mi. Pero lo n dura mucho. Mi ta quere cu pronto lo bo tin un futura cunada, si e ta hunto cu Gilberto e ta haya brio unbez. A prop larga nos sigui un rato riba asunto di Glberto; despues cu el a declara bo su amor, quico ba dicidi diybis porfin ? Bo ta acept, no ? Pa mi bisa bo cld, mi n ta omprende, mi n por a resisti su palabranan di amor; mi n por a nenga di stim; figura bo e di, e n\ por biba sin mi amor, lo mi haci desgraciado si ml no stim. Mescos el a bisa...”
2

“...164 exprimenta den un prueba basta duro. Si ayera nos a quere nos grandi, awe nos ta pidi bo haci nos grandi. Na cas nan ta warda bo cu Nita! Impo- sible describi' e legria cu lo tin na bo yegada. Nita,. acepta nos aprecio pa es lazo den familia cu lo no ta trastornd pa obstaculo ninguno! Antonio, Enrique i Luisa tabata ansia, sperando resultado di es entrevista. Pareuw Enrique a ten- pito di un auto cu direccion pa ayi el a hinca man den su saco para banda di porta di entrada. Juan a baha padilanti pa anuncid e nobo alegre. Mama, Papa, ata nos atrobe, tur cos a dre- eha, nos bon amigo Balentin c Nita ta hunto! Den esayi nan a drenta. Enrique a prepara un sorpresa como e tabata s& di antemano cu Balen- tin lo no berguenzd nan cara. Pareuw e, dos namoradonan a drenta el a saca su man for ~ di su saco yen di stroister i a benta nan cu ne. Asina mi a spera semper di mira boso, mi yiunan, Luisa a bisa, i Enrique ta haciendo ensayo di loque Dios lo uni pa semper aqui poco dia. Anitar por fin...”