|
|
|
|
|
| 1 |
 |
“...Nok turno
pa e grupo di amigu, ku,
huntu ku mi,
tabatin e kustumber
di kamna resit poesia
riba kaja,
den suk,
riba Rif,
den un auto,
mientras awa ta jobe________
Kajanan ta morto.
Kajanan ta tristu,
ketu,
bandon.
Silensjo tin na tur muraja kolog,
tristesa tin dilanti tur bentana jongot,
mjentras mi s ta kamna pasa
den kjetut i skuridat,
ku den mi pechu un dol inmenso,
un deseo,
un abismo pretu,
rekrdando aventuranan di antes. Kajanan na sonjo, kontestami.
Unda tur e karanan a keda?
Unda mi amigunan a baj?
Terror di agona ta drentami....”
|
|
|
