| 1 |
 |
“...Mi ta tristu di mi alma,
mi ke jora, chika fndu di mi pechu,
ma mi lagrima ta kwaha,
sin ke basha foi mi wowo,
i mi s ta sigui kamna,
skucha bjentu,
ku zonidu seku, fofo di mi paso den e kajanan sin bida.
I sigun mi dobla skina ta parsemi ku ej tras nan ta sperami. Ma suspiro di kansansjo ta kontrami ku bft di bjentu seku.
Tin rosea di spiritu
den e smbranan dj anochi
na bok di kada hanchi.
Friw di morto den mi frenta, friw di morto den mi lomba.
Mi tin mjedu, mi ta s i mi tin sustu
dje fantasmanan sklamando.
Mi ta tende nan jamami,
mi ta tende nan gritami,
i lantando mi dilanti,
kada kara tun spiritu di konswelo.
Mi sint ta soda sangr,
mi sint ta fula spantu...”
|
|
